De heenreis

Ik ben zondag avond vertrokken na een zeer emotioneel afscheid. Ik had er heel veel moeite mee om te gaan, maar ik wist dat ik een geweldig avontuur ga mee maken. In het eerste vliegtuig was er niets aan de had ik had veel plaats en video's on demand. Ik kon kiezen uit allerlei films. Ik heb lekker the Avengers en Spiderman 2 zitten kijken. He werd me pas erg moeilijk toen ik in het tweede vliegtuig zat. Ik had veel te weinig plaats en er was niets om mijn gedachte af te leiden. Blijkbaar kun je tegenwoordig in een vliegtuig ook bellen en smsen met je eigen GSM. Toen ik daar achter kwam heb ik de heimwee een beetje kunnen weg werken door met Sonja te smsen.
Maandag 29-09-2014
Toen ik eenmaal geland was kreeg ik te horen dat de wetten rondom mijn visum waren veranderd. Ik heb voor vier weken toegang gekregen tot Zambia en de rest moest ik in Kabwe regelen. Toen begon het avontuur pas echt. Je merkt dat de Afrikanen echt stukken vriedelijker zijn dan degemiddelde Europeaan. Ik kwam een taxichauffeur tegen die mij naar de bushalte wilde brengen, maar ik had nog geen geld. Hij heeft me toen naar een goede bank gebracht waar ik kon pinnen met mijn mastercard. In Zambia kan je normaal alleen geld afhalen met een Visa-card, maar op enkele plaatsen gewoon met de Mastercard. Bij de bushalte aangekomen liep hij met me mee en zorgde dat ik de juiste bus had naar Kabwe.
Deze bus was te vergelijken met een afgekeurde touringcar. Eigenlijk had ik een foto moeten maken, maar dat was ik vergeten. We moesten over de Great North Road rijden. Dit is een van de vier grote snelwegen in Zambia en is niet meer dan een gemiddelde grote weg tussen verschillende dorpen in. Het grote verschil is dat de lokale mensen zeer hard rijden daar. De busschauffeur reed gemiddeld 140 kilometerper uur. Althans dat denk ik want de kilometerteller ging maar tot 140 kilometer per uur. Nog een grappig iets te vermelden is dat op deze weg ook veel voetgangers te vinden zijn en die steken gewoon willekeurig over.
Toen ik aan kwam in Kabwe zo een twee á drie uur later dan gepland, ( No man that's normal! Welcome to Afrika) kon ik de persoon niet bereiken die me zou ophalen. Zonder flauwekul hij had erop gerekend dat de bus te laat zou zijn en had niet veel zin om te lang te wachten. Na ik hem gebeld had , vond een van de mensen dat ik onder de straatlantaarn moest gaan staan wachten want in het donker is het niet veilig. Lubuta kwam aan en ging naar me toe. Dezelfde mannen, die vonden dat ik in het licht moest gaan staan kwamen naar hem toe om hem te vertellen dat hij me met rust moet laten want ik werd opgehaald. Nadat hij had uitgelegd dat hij degene was, wie ik moest hebben, was het goed voor ze. Ik heb me geen moment onveilig gevoeld. Vandaar gingen we weer de taxi in naar mijn tijdelijke huis voor twee dagen en nachten. Wat later zou blijken dat het langer zou worden.
Bij de foto's heb ik het huis toegevoegd. Ik heb enkel en alleen van de slaapkamer en de woonkamer. De WC en badkamer heb ik niet gedurfd. Althans nog niet. Zij delen de badkamer met nog vier of vijf andere gezinnen, maar het kunnen er ook meer zijn. ( Zo hebben ze het me verteld) Al met al op de eerste avond heb ik al dingen gezien waar je enkel en alleen over leest. Mijn Heimwee was gelijk over!
Dinsdag 30-09-2014
De volgende dag begonnen we vroeg want ik moest heel veel mensen ontmoeten. De aannemer die al drie maanden te laat is met leveren van een dak en ramen en deuren voor de school van Unisport. Het grappige is, ik kwam als blanke binnen en je zag zijn gezicht vertrekken. Volgende week woensdag krijgen we de materialen en als we ze niet krijgen gaan we Europeaanse druk uitoefenen. Mijn stage mentor noemde het zo. Het was namelijk een van mijn suggesties.
Daarna hebben we een Lokaal Zambiaans nummer geregeld. Via mobile hotspot heb ik internet anders had ik het nu nog niet en zijn we geweest voor het visum en dat viel heel erg tegen. Sinds maandag( de dag ik aankwam) is er een nieuwe wet, die zegt dat mensen als mensen vrijwilligers werk willen doen in een non-profit organisatie, zij maar 30 dagen visum krijgen en daarna een tijdelijke vergunning om te werken kunnen aanvragen en dat kost 3000 kwacha. Dat is ongeveer 700 euro. Eigenlijk werd me vertelt dat als ik niet betaalde dat ik niet verder kon met mijn stage. Dus over een paar maanden betalen we gewoon en weer een probleem getackeld. Het is veel geld maar voor deze ervaring ben ik bereid het te betalen
Daarna heb ik iets gedaan wat volgens alle reisgidsen beschouwt wordt als een levensgevaarlijke onderneming. Ik ben met mijn mentor naar Makalulu gelopen. Makalulu is de regio waar Unisport actief is en op een na de grootste sloppenwijk is in heel Afrika. We gingen daar naar een goed vriend van mijn mentor en ook een soort van heer en meester van de wijk. Hij heeft me zelfs verteld dat het 's nachts niet veilig zou zijn zonder hem erbij... Uiteraard zijn we gebleven tot laat in de avond en hij vertelde me waarom er hulp nodig was in ZIJN wijk. Hij zei dat hij niet wilde dat wij het gaven, nee de Afrikanen moeten leren. Zij kunnen evolutie doormaken maar hebben er hulp bij nodig. Ik heb hier mijn grote Eye-opener gehad. Jullie lezen dit en denken een beeld te hebben, maar niets minder waar. Zo gauw je het gezien hebt, dan weet je pas welke problemen er zijn.
Na het afscheid zijn we gaan eten. Op deze plaats eten ze maar twee keer op een dag. Zij eten Nshima en het is eigenlijk een soort havermoutpap. Het wordt gemaakt van maismeel en je maakt er een soort stoofpotje bij. Je eet het met je handen en is echt verrukkelijk. ( you'll like it better when a woman makes it.)
Bovenstaand Staat online!
Woensdag 01-10-2014
Deze nacht is Geoffrrey eindelijk aangekomen. Hij was weggeweest op reis, omdat zij zuster is gestorven. De volgende dag zijn zij als vroeg op pad gegaan en hebben ze mij laten slapen. Toen ik op stond heb ik mijn ouders en vriendin verteld over het geld. Zij waren van mening dat ik gewoon moet betalen en het in orde maken. Het grappige is dat ik het pas in orde kan maken 2 dagen voor ik het land uit zou moeten. Dus de kans bestaat nog steeds dat ik het land uit moet, maar daar ga ik er niet van uit.
Ik heb nog wat gewerkt aan school en tegen de tijd dat ze me op hadden gehaald zijn we weer naar de aannemer. We hebben nu een garantie dat volgende week op woensdag, de materialen binnen gaan zijn. Daarnaast hebben we de eerste afspraken gemaakt over het onderzoek dat ik ga doen. Daarna werd het veel te heet en moesten we naar binnen anders was het niet veilig voor mij. We hebben binnen gewerkt aan vragen en hebben om feedback gevraagd aan een leerkracht en een studente uit Brussel.
’s Avonds heb ik mijn gast gezin ontmoet. Ik zeg duidelijk ontmoet, omdat de kamer waar ik ga verblijven nog niet klaar is. Ik verblijf bij the honorabel counselor van Kabwe. Dit is een van de weinige voor uitstaande vrouwen dus je begrijpt dat ik perfect moet onder worden gebracht. Ik kon er nog niet in onder worden gebracht, omdat ze de kamer nog wilden schilderen. Ze zorgde graag goed voor haar gasten en als er iets was hoefde ik het maar te vragen. Toen ik vroeg om de kamer te zien zei ze:” I’d rater not because it has to be perfect when you move in. So sunday it will be ready. You’ll get your own room so allot of privacy.” Ik kijk er heel erg naar uit om in te trekken bij mijn nieuwe familie. Bij Geoffrey is het niet slecht maar ik ben gewoon meer luxe gewent.
Donderdag 02-10-2014
De volgende dag heb ik feedback gekregen over het onderzoek en dat heeft me gerealiseerd dat ik er eerst nog meer onderzoek naar moet doen. Dit ga ik dan ook doen, zodat de organisatie er het meeste aan heeft en ik zelf ook. Ik ben namelijk van plan om er ook mijn eindwerk van te maken. Het onderzoek gaat over de verwachtingen en mening van de verschillende spelers rondom Unisport. De leerlingen en hun ouders, de vrijwilligers en ook de lokale overheid. We willen graag over 2 weken maandag beginnen met de interviews af te nemen aangezien het nogal veel mensen zijn. Op deze manier krijg ik het zeker af en heb ik nog voldoende tijd om alles te verwerken.
Daarna zijn we naar Makalulu gelopen en daar hebben we nog verdere afspraken gemaakt over het onderzoek dat we gaan doen. tijdens de terug reis werd het te warm om verder te gaan maar we zijn toch nog eventjes naar een school in de buurt gegaan. Ons probleem is dat, we geen les kunnen geven op het moment, omdat de school nog niet klaar is. Nu heb ik overlegd met Geoffrey en hebben we samen besloten om ergens een voetbalveld te organiseren, zodat we door kunnen blijven gaan met het sport gedeelte van het project. Het is ons gelukt en we kunnen in November terecht op hun sport terrein. Zoals ik al zei werd het te heet voor mij, maar we waren nog op locatie en ik kon nergens water kopen. Geoffrey is toen naar het dichtst bijzijnde huis gelopen en is gaan vragen of we wat water mochten drinken, omdat het voor mij gevaarlijk werd. Blijkbaar was dit helemaal geen probleem en na enkele glazen water kon ik weer vooruit.
Toen we terug aan kwamen bij het huis is Lubuta vertrokken hij had namelijk nog wat zaken te regelen met betrekking tot zijn vrouw. ’s Avonds is er nog een vriend van Geoffrey langs gekomen en we hebben nog lekker wat gegeten.
Vrijdag 03-10-2014
Deze morgen was ik vroeg op. Geoffrey en ik hebben gesproken over van alles en nog wat. Hij moest zijn verhaal even kwijt. Hij had een mooi spreekwoord: Abenda Ebaleta amakasa yankalamu. Dit is Bemba voor: degene, die beweegt, vertelt de verhalen over de voetafdrukken van de leeuw. Volgens hem was dat betrekkelijk op mij. Ik ben de reiziger die hier van alles ziet en het is mijn taak om er thuis over te vertellen, want als je niet vertelt over de voetafdrukken van de leeuw, dan weten de anderen het niet. Ik kon het niet laten, ik moest het eventjes op schrijven in mijn reisdagboek. Dit heb ik gekregen van een paar goede vrienden thuis en ik gebruik het to nog toe om mooie anekdotes op te schrijven. Terwijl ik aan het schrijven was kreeg ik tranen in mijn ogen en ik schaamde me. Ik schaamde me om alles wat ik had: een dikke telefoon, een mooie motor, een mooie brommer, een eigen auto,… en het ergste wat ik besefte was dat ik thuis niet eens helemaal tevreden ben. Iedereen die me kent weet dat ik al sinds jaren een hele dikke chopper wil en waarschijnlijk wanneer ik die heb wil ik weer wat anders.
Terwijl ik het nog eens typ vraag ik me af waarom ik het type. Ik denk vooral, omdat ik nu jullie over de leeuw zijn voetafdrukken wil vertellen. De meeste mensen in deze stad zijn alleen, maar bezig te overleven. Ik weet ook dat we onze cultuur niet kunnen veranderen en ik weet ook dat het druppels zijn op een hete plaat, maar ik hoop wel dat ik mensen iets meer bewust maak. Ik raad dan ook echt iedereen aan om zelf eens naar deze stad te gaan en niet te verblijven in een hotel, maar bij iemand thuis. Dat merk je dat ze echt niet veel hebben, maar wat ze hebben, zijn ze ook nog eens bereid te delen met anderen. Geoffrey had een sleute hanger aan de muur hangen. Een sleutelhanger van Mazda, nog het oude logo, hetzelfde logo die nog op mijn auto staat en terug in Nederland bijna niet te krijgen is. Ik vertelde het hem en dat hij daar zuinig op moest zijn en nog geen seconde later liep hij naar de sleutelhanger haalde hem van de muur en stopte hem in mijn rugzak. Ik denk dat niet veel van ons thuis dit ook maar had overwogen om te doen en dit is iets banaals als een sleutelhanger maar met eten handelen ze net zo. Ik ben hier bijna een week en ik heb pas een dag het eten betaald en zij hebben letterlijk geen geld om veel eten te kopen, maar toen ik aanbood om het eten te betalen. “No my friend you are our guest!” Uiteraard heb ik het toch gedaan, maar jullie snappen mijn punt wel.
Later in de middag ben ik naar de lokale overheid geweest om te gaan vragen of ze de beek die langs onze school loopt zouden kunnen herleggen. Deze grond is bedoelt als voetbal terrein en kunnen we niet gebruiken, omdat ze een beek daar hebben gegraven. Uiteraard was de persoon niet aanwezig en heb ik samen met Lubuta en Geoffrey een klachtenbrief opgesteld. Deze is afgegeven en maandag morgen is dit de eerste stop. Hopelijk krijgen we dan geregeld wat we moeten regelen. Qua stage was dit deze week en ook mijn eerste introductie van Zambia. Geoffrey was ziek dus ik was op mezelf aangewezen. Het ging eigenlijk zeer goed. Ik ben letterlijk niet verdwaald en ik heb maar één ding niet kunnen doen, maar dat lag niet aan mij. Zoals ik al had vermeld, was die persoon er niet.
’s Middags ging het eigenlijk mis, omdat ik al de hele morgen alleen was, was ik al de hele dag alleen met mijn gedachten. Tegen de avond toen ik had geskyped met een vriend was het eigenlijk een beetje te laat. Mijn heimwee had zich royaal gevestigd in mijn gedachten.
Zaterdag 04-10-2014
Zoals al vermeld, was gister al de gedachten over heimwee geboren. Deze morgen had ik buikpijn en ik had zelfs al fysieke klachten van de heimwee. Tijdens scouting heb ik er nooit mee om kunnen gaan als de kinderen er last van hadden en wimpelde het zelfs af als aanstellerij. Ik denk dat ik dat vanaf nu niet meer ga doen want het deed me echt iets vanmorgen. Geoffrey voelde zich al beter, maar nog niet 100 procent. De plannen voor vandaag konden dus niet door gaan en ik zal al op tegen weer een dag binnen zitten. Ik heb echt een flinke huilbui gehad en Geoffrey had ook last van zijn ziekte. Na een gezamenlijke huilbui hadden we elkaar heel goed gekalmeerd en vertrokken we naar de markt. Toen we thuis kwamen was Geoffrey toch niet heel in orde en zijn we nergens meer heen gegaan. Tijdens deze uren kwam mijn negatieve gevoel terug. Ik heb toen meer dan een paar uur met mijn moeder en Sonja zitten skypen.Nu hebben we enkele oplossingen bedacht en hopelijk gaan die werken. Ik ga ze nog niet uitspreken, omdat ik niet weet of we ze beiden gaan uitvoeren en of het haalbaar is.
Toen we nog in de stad waren heb ik the big tree gezien. Deze boom doet zijn naam eer aan! De meeste takken zijn zo verschrikkelijk groot en dik dat ze in Nederland gewoon bomen apart zouden zijn. Deze boom is bekend, omdat de bekende ontdekkingsreiziger David Livingstone eronder gerust zou hebben. Hij heeft de victoria falls ontdekt en was hier dus op doorreis. Ik heb er even van staan genieten het was zeer zeker de foto’s en de verhalen waard.
Ik heb ook gezien hoe ze een geit aan het slachten waren. Best eens indrukwekkend en interessant om te zien. Ik heb weg moeten toen het beestje werd gedood (ik heb ook een hart!) omdat ik het eng vond. Ik had gezien hoe ze het vel er vanaf haalden en ik heb enkele foto’s genomen voor de zwakke mensen onder ons zet ik ze niet bij de foto’s, maar op vraag wil ik ze wel door sturen. Best indrukwekkend. Nadat ik had uitgelegd dat ik het nog nooit had gehad en ik denk dat wij geit niet eten(…?), kreeg ik een achterpoot om eens te proberen. We hebben de poot ingevroren om die later op te eten.
Zondag 05-10-2014
We hebben vandaag proberen uit te slapen, maar het ging mij niet goed af. Ik kon niet slapen vanwege ik naar huis wilde. Ik denk dat het ook te maken had dat ik die avond met naar mijn gast ouders ging. Ik was erg nerveus over hoe het ging gaan, maar gelukkig heeft Geoffrey heel veel geduld met me. Hij heeft me weer weten te kalmeren en we zijn samen naar de markt gelopen om eten te halen. Daar had ik mooi stof gezien voor een traditionele jurk te laten maken voor Sonja, maar helaas was het te weinig dus heb ik het voor mezelf gekocht. Het is echt een mooie lap stof en deze week gaan Geoffrey en ik naar een kleermaker en wordt het een traditioneel shirt inclusief keppeltje voor mezelf.
Ik ben ook uitgenodigd om samen met Geoffrey naar een bruiloft te gaan. Zo hoorde ik hoe mensen hier trouwen en persoonlijk vind ik het echt lachwekkend! Het werkt als volgt: Ik zie Sonja al een paar maanden langs lopen en ik denk: Goh wat een mooi meisje die wil ik beter leren kennen. Dan kan ik een representative voor mij uitzoeken. Deze representative gaat dan namens mij met Frits en Truus spreken. Daar legt die persoon uit dat ik een goede jongen ben met een goede baan. Dan denken de ouders er eens goed over na en na lang wikken en wegen stellen zij ook een representative aan. Die persoon laat dan aan mij weten wat de ouders ervan vinden en kunnen wij met onze westerse cultuur het zien als dat ik Sonja kan kopen. Ik moet dan een bepaalde som geld betalen en dan mag ik met haar trouwen… Dit is dus letterlijk geen flauwekul. Ik heb later Lubuta nog aan de lijn gehad en die zei dat hij dat ook met zijn vrouw moest doen, maar ik ben altijd wel in voor een feestje en ik heb dan ook graag geaccepteerd! Kan ik mijn traditionele shirt en keppeltje aan doen en dansen!
Lubuta heeft laten weten dat de representative van zijn vrouw hem had laten weten dat ze gaan scheiden ( hoe dat werkt weet ik nog niet) en dat hij niet meer terug mag komen naar Kabwe. Dus nu staan Geoffrey er alleen voor. Geoffrey zit het niet lekker hoe het gegaan is voor zijn vriend en hij heeft meermaals zijn pijn erover uitgedrukt! Maar we komen er samen door.
Toen we terug waren bij het huis hebben we de achterpoot van de geit verder geslacht en op gegeten. Ik moet eerlijk toegeven dat het verschrikkelijk lekker is, maar het is wel een taai stuk vlees. Het smaakt een beetje naar rundvlees. Dus ik heb het met veel smaak opgegeten. Daarna zijn we naar de plaatselijke bar gelopen om de wedstrijd Cheslea- Arsenal te zien. Plus ik moest natuurlijk oefenen voor de bruiloft. Ik moest het lokale biertje proberen. Het smaakte heel erg lekker en leek een beetje op een Jupilerke. Ik zit dus goed in Zambia! Het enige nadeel is dat ik het thuis te goed heb.
Ik ging naar mijn gast gezin en het zijn zeer hartelijke mensen! Ik heb mijn eigen kamer en het ziet er voor Afrikaanse standaards heel netjes uit! Na een kennismaking met het gezin en de kleinzoon viel de stroom uit! We hebben tot laat in de nacht geen stroom gehad! Ik heb dus de eerste nacht een diner bij kaarslicht gehad! We zijn toen maar vroeg naar bed gegaan!
Kortom mijn eerste week was een groot succes op de korte negatieve gevoelens na. Toch die negatieve gevoelens wegen niet op tegen wat ik allemaal mee maak en als positief ervaar. Ik raad dan ook echt iedereen aan om de kans te grijpen om te gaan als ze die krijgen. Vanmiddag dacht ik daar zeer zeker anders over, maar dat zijn details!