Laatste week!

Maandag 20-10-2014
Deze dag is goed verlopen. Het was de eerste dag van mijn vierde week. Het begon erg wankel. Ik had namelijk nogal rot gedroomd of eigenlijk moet ik zeggen dat ik fijn had gedroomd. Ik had gedroomd dat ik thuis was en toen ik werd ik wakker en dat bleek niet waar te zijn. Dit sloeg bij mij in als een bom. Ik heb er de hele dag last van gehad eigenlijk. Toch wist ik dat ik gewoon moest beginnen aan mijn dag en dat het vanzelf wel minder zou worden. Ik ben dus gelijk op gestaan heb mijn hondje gepakt en ben wat rond gaan wandelen en het gevoel was even weg.
Ik ben naar Geoffrey gegaan en we zijn vroeg begonnen met les geven aan de kinderen. Vandaag hebben we beslist dat we deze week aan het Alfabet gaan werken. De meeste kinderen kennen het niet en dus is dit een goed idee om daar aan te beginnen. Vandaag hebben we samen met de kinderen het alfabet opgesteld in hoofdletters. Dit was toch wel moeilijk voor veel van hen. Toch door oefening krijgen ze het uiteindelijk wel door en dat is ons doel. We zijn hier erg lang mee door gegaan en na de lessen hebben we een partijtje voetbal gespeeld. Het blijft geweldig voor me om te zien dat de kinderen zoveel plezier hebben aan een eenvoudig spel.
Ik ben deze middag lekker thuis gaan eten en ik heb een DVD gekocht. Toch best gaaf hoe ze, die hier aan de man brengen. Je moet er gewoon naar vragen bij een CD winkel en je zegt wat je leuke films vind. Ik heb nu 16 films gekocht voor 20 Kwacha dus dat is ongeveer 2.5. Dat zijn de kosten van mijn verblijf. Ik heb lekker tijdens het eten Captain America gekeken en verloor de tijd een beetje uit het oog. Na mijn film ben ik terug naar Geoffrey gegaan en ik heb hem geholpen met enkele e-mails te sturen naar collega’s in België.
Ik ben terug naar huis gegaan en mijn negatief gevoel kwam weer terug. Imbwa deed erg vervelend en raar. Op de een of andere manier krijg ik haar niet meer buiten om haar behoeften te doen. Ze was aan het blaffen ( waar ik echt een hekel aan heb) en piepen. Ik hoop dat ze morgen wat beter is, anders verkoop ik haar aan de plaatselijke Chinees.
Dinsdag 21-10-2014
Uiteraard was Imbwa vanmorgen niet beter. Wat een etter. Ze is me op het moment aan het uittesten denk ik. Ik had haar buiten gelaten en zelfs een wandeling. Het stomme beest heeft haar behoeften niet gedaan, maar toen ik binnen kwam het eerste wat ze deed was een flinke drol draaien. Je begrijpt dat ik dus niet te genieten was. Ik heb het opgeruimd en ik heb haar flink gestraft. Daarna heb ik lekker ontbeten en ik was niet lekker in mijn vel daardoor. Ik heb lekker wat gesmst met thuis en eventjes lekker geschreven in mijn reisdagboek.
Ik ben daarna naar Makalulu gelopen en ik heb lekker eventjes goed kunnen nadenken. Over alles en nog wat. Dit is toch wel een groot voordeel van op reis zijn. Je kan tijd nemen waar je normaal geen tijd voor hebt. Ik heb lekker mijn gedachten kunnen ordenen en ik heb het gevoel dat die kleine etter gewoon merkt wanneer ik niet lekker in mijn vel zit. Imbwa reageert daar gewoon op. Ik heb tijdens de middag geprobeerd beter op te letten op hoe ik tegen haar doe en welke lichaamstaal ik uitstraal.
Tijdens het werken met de kinderen hebben we het alfabet nog eens herhaald met ze en ook uitgelegd dat we hoofdletters en kleine letters hebben. Uiteraard hadden we al bedacht dat we gisteren alleen hoofdletters zouden doen en vandaag alleen kleine letters. Het is echt erg dat deze kinderen dit niet eens kunnen. Ze kunnen zelfs niet eens gewoon de letters over schrijven en het is niet zo dat ze allemaal erg jong zijn. Ik had het er met Geoffrey over en het is toch vreemd dat ze enkele miljoenen kunnen uitgeven aan een grootschalige viering aankomende vrijdag, maar het onderwijs moet zo duur zijn. Aan staande vrijdag is het goude jubileum van Zambia. Zambia is 50 jaar onafhankelijk en er zal vanaf donderdag vanalles te doen zijn in de stad. Uiteraard ga ik dit goed bekijken want dit is natuurlijk geweldig om eens lekker de toerist uit te hangen.
Tijdens de middag ben ik thuis gaan eten en lekker een film gekeken en beter op mezelf gelet met betrekking to Imbwa. Tijdens de middag ben ik naar de stad gelopen ik moest een document uitgeprint hebben en nog wat extra dingetjes kopen voor Imbwa. Ik heb daarna nog wat zitten werken voor mijn eindwerk. Ik heb me voorgenomen om iedere 2 uur Imbwa buiten te zetten, zodat ik haar zo snel mogelijk zindelijk krijg.
Woensdag 22-10-2014
Vandaag begon de dag heel erg goed! Imbwa had niet binnen geplast en ze deed netjes haar behoeften buiten. Ik was lekker naar Makalulu gelopen voor het project. Het ging erg goed en hebben besloten eens te proberen om ze huiswerk te geven. We hebben gevraagd de kinderen om het alfabet goed te leren, zodat ze maandag nog beter presteren. Zelf geloof ik niet dat ze veel zullen werken thuis, maar het is te proberen.
Net voor de pauze wilde ik gaan voor mijn visum. Voor de pauze werd ik gewoonweg niet geloofd door de medewerkers. Dat voelde echt heel erg vervelend dus ben ik Geoffrey gaan halen om hen te proberen te overtuigen. Toen gebeurde er eigenlijk iets heel erg raars. De medewerkers waren ons echt aan het kleineren. Ze konden niet begrijpen waarom een organisatie geen stempel heeft en geen hoofding voor een brief. Daar was Geoffrey heel eerlijk in en zei dat de stempel nooit nodig is geweest en de hoofding hebben we wel, maar die was misplaatst. Het gedeelte van de hoofding was maar voor een gedeelte waar. Volgens hem is die hoofding in België en dus zijn we begonnen aan te regelen om er een te krijgen.
Toen dit niet lukte zijn we nog eens terug gegaan en heel eerlijk uit te leggen wat er aan de hand was. Ook nu weer gaven ze ons het gevoel dat ze ons gewoon niet geloofde. Ons werd heel duidelijk gemaakt dat als ik geen hoofding op die brief kon krijgen, dan kreeg ik geen visum. Ik zag helemaal geen uitweg meer en ik heb me dus een goedkope fles van de good Old No7 gekocht en tot mijn schaamte is die leeg gegaan. Ondertussen heeft Sonja mij een hoofding gemaakt en doorgestuurd.
Donderdag 23-10-2014
Ik ben opgestaan en een stukje met Imbwa gaan wandelen om mijn hoofd leeg te maken en het werkte. Ik ben thuis gekomen en ik heb tijdens een aflevering van Sons of Anarchy heb ik de hoofding op de brief gemaakt. Deze brief heb ik aan Geoffrey gegeven en we zijn die samen gaan uitprinten. Hij heeft hem ondertekend en aanstaande maandag kunnen we die gaan afgeven. Nu lezen jullie dit en vragen jullie je af waarom ik niet gelijk daarvoor ben gegaan. Vanwege het jubileum. Op 24-10-1964 is Zambia onafhankelijk geworden van de Britten na een zeer zware en brute strijd. Je begrijpt dat dit erg belangrijk is in hun geschiedenis. Dat houdt dan ook in dat er in het land twee dagen lang niemand werkt. Ik kon het niet afgaan geven.
Ik heb me voorgenomen dit weekend te doen alsof het mijn laatste is in Zambia en heb van alles gepland, maar om terug te komen op donderdag. Ik heb daarna lekker relaxed aan gedaan en een middag dutje knapte me erg op. Ik heb ’s avonds nog met papa geskyped net voordat ik naar de opening van het jubileum ging. In het begin was het niet veel en we zijn dus naar een lokale reggae bar geweest. Dit was erg gezellig en we hebbe daar genoten van enkele biertjes. Later zijn we terug gegaan naar de ceremonie en we zijn toen tot het einde gebleven. Het was erg cool om te zien. De boyscouts van Zambia hebben de burgemeester geholpen de vlag te hijsen. Daarna heb ik allerlei hoogwaardigheidsbekleders ontmoet en ik moest met hen op de foto. Ik heb enkele foto’s toegevoegd.
Nu ik het toch over foto’s heb, is het ook wel leuk om te benoemen dat ik tijdens de hele avond niet was toegelaten om foto’s te nemen. Dit mocht ik niet, omdat ze bang waren dat ik waarschijnlijk een spion was. Mijn grapje dat ik Geelen heette Luuk Geelen, hielp ook niet bepaald. Ik vond het grap[pig en Geoffrey ook, maar de grote gespierde militair vond hem wat minder. Geoffrey heeft het fototoestel bedient en het was in orde. Geweldig toch! Ik spion…
Vrijdag 24-10-2014 Golden Jubilee
Vanmorgen ben ik vroeg naar Geoffrey gegaan samen met Imbwa om naar het jubileum feest te gaan. Blijkbaar was gisteravond enkel de opening. Toen we aan kwamen mocht ik niet binnen met de hond, want dat was gevaarlijk. Ik vond het jammer, maar geen probleem. Geoffrey daarentegen vond het pure onzin en ging tegen deze meneer in. Uiteraard gingen we dit verliezen en hebben we Imbwa naar huis gebracht en met z’n tweetjes weer terug gegaan. Dit keer werd mij vriendelijk verzocht absoluut geen foto’s te nemen. Op zich was dit niet zo speciaal, maar het werd verzocht door een brede man met een AK47 in zijn handen. Dus ik was toch wel geneigd om te luisteren. Ook hier weer heeft Geoffrey wat foto’s genomen.
De viering was een soort van parade van alles wat er in de overheid te maken heeft. Dus alle departementen liepen mee, de politie, het leger en zelfs de scouts . Het was echt cool om te zien dat alle mensen hier geleerd zijn om te marcheren. Ze komen dus stuk voor stuk aan gelopen en worden geïntroduceerd door een verteller
Daarna deden alle deelnemers in de parade een soort van voorstelling. Heel erg indrukwekkend om te zien. Van traditionele dansers tot militaire oefeningen. Ik heb lekker in het zonnetje zitten kijken en genieten. In het begin was het nogal saai, want ze deden alleen maar speeches geven het eerste anderhalf uur. Toen de voorstellingen begonnen was het erg gaaf om te zien.
Het mooiste moment was een meisje van maximum een jaar of 5 oud. Ze kwamen aanlopen met haar moeder en broertjes en zusjes (althans ik gok dat het broertjes en zusjes waren). In het begin was ze toch een dikke 5 minuten naar me aan het staren. Toen kon ze zichzelf niet meer inhouden en begon aan mijn been te wrijven. Toen Geoffrey in Bemba vroeg wat ze aan het doen was, antwoordde ze dat ze keek of deze muzungu wel echt was. Ze probeerde mijn blanke huis ervanaf te wassen, want ze dacht dat ik gewoon vuil was… Geoffrey vertelde me dit en ik moest zo hard lachen, maar de moeder vond het toch wat minder en bood haar excuses aan. Ik legde haar zo goed mogelijk uit dat het mij niets uitmaakte en dat het goed was.
Even later waren de voorstellingen erg indrukwekkend en iedereen was zeer aandachtig aan het kijken. Het kleine meisje had toen bedacht dat ze te weinig zag en het hoger op wilde zoeken. Toen had ze niets beters gevonden dan op mijn schoot te komen zitten. Ze is toen dik een uur blijven zitten. Iedereen was zo aandachtig bezig dat niemand het in de gaten had. De moeder kwam er een half uur later achter en begon weer haar excuses te maken. Ik zei haar dat het me niet uitmaakte en als ze wilde mocht ze blijven zitten. Dat klonk haar goed in de oren, want ze begon me te bestuderen. Ze kreeg in de gaten dat ik haar op mijn benen en armen had. Dat vond ze geweldig en ze was eraan aan het trekken. (soms toch wel pijnlijk…) Dat was toch wel heel interessant toen zag ze mijn baard en raar ding trok me een haartje eruit en zei in het Bemba tegen haar broertje dat die rood was. Op dat moment trok ze mijn hoed van mijn hoofd en dat was helemaal onvoorstelbaar. Rood haar allemaal erg interessant. En toen weer terug naar de baard en ze probeerde onder mijn t-shirt te kijken om te weten of ik ook borsthaar had en zo ja in welke kleur.
Die moeder was er totaal niet blij mee maar goed, want ze bleef sorry zeggen. Ik kon er alleen maar mee lachen. Het is toch mooi dat zo een kind niet weet wat een blank persoon in houdt en dat ze niet te verlegen is om uit te zoeken hoe het nu precies zit. In Kabwe zijn echt maar een paar blanken mensen dus die ziet ze niet vaak en al helemaal niet met rood haar! Ik heb door haar de hele dag een grijns op mijn smoel gehad. Ik werd zo vrolijk van dit nieuwsgierige meisje dat ik weer hernieuwde strijdkracht heb gevonden om maandag alles te geven dat ik heb. Ik ga een manier vinden om te blijven ik ben nog niet klaar hier!
We zijn daarna naar Shoprite gelopen (dat is de lokale Albert Heijn) en hebben daar wat eten voor van middag gekocht. Ik heb mezelf cheeseburgers gemaakt. Ze smaakte erg goed en ik heb genoten. Na het middagmal heb ik maar een dutje gehouden. Het voelde goed om eventjes te slapen. Hierna ben ik naar huis gelopen en heb ik Imbwa gevoerd en uitgelaten. Daarna heb ik nog wat geskyped en Blade gekeken. Het was een geweldige dag. Ik ben helemaal klaar voor morgen.
Zaterdag 25-10-2014
Vanmorgen zijn Geoffrey en ik zeer vroeg afgereisd naar Kitwe. Imbwa mocht bij mijn gast gezin blijven en ik hoop dat het goed gaat, zodat ik het nog eens kan proberen. We hadden al erg vroeg een bus en waren dan ook rond 13:00 uur in Kitwe. We hebben een hotel geboekt (niet dezelfde als de vorige keer) en gingen daarna naar Mavuto. Zoals ik al had vermeld gaat hij trouwen en vandaag hebben we een ritueel gedaan voor Mavuto.
Het ritueel was erg gaaf om te zien. Het ritueel heet Ubwinga en houdt in dat de schoonmoeder en schoonfamilie gaan koken voor Matuto de bruidegom dus. Ik zal wel eventjes bij het begin beginnen. We kwamen aan en ik werd echt als een eregast ontvangen. Ze vonden het helemaal geweldig dat ik als Muzungu naar de bruiloft van Matuto wilde komen. De eer lag volledig bij mij want ik was allang blij dat ik deel mocht uitmaken van zo een leuk ritueel. Deze dag staat echt in het teken voor de familie en vrienden van de bruidegom en nog meer in het bijzonder de mannen van de familie en vrienden. Ik heb de hele middag niet ophoeven staan. Zo gauw als mijn bierfles leeg was stonden er al weer twee klaar. Ik had echt het gevoel dat ik hier aan kon wennen. Ik denk dat ik dit toch wel mee wil nemen naar Nederland!
Na verloop van tijd hoorde ik lawaai van buiten komen, maar eigenlijk was het de schoonfamilie die luidkeels aan het zingen waren. Tijdens het zingen waren ze zich eigenlijk aan het aankondigen. Wanneer je het vertaald betekend het: Hier zijn we je nieuwe familie mogen wij binnen komen. Dit liedje herhalen ze een stuk of dertig keer tot er een van de mannen symbolisch het eten komt kopen van de familie. De mannen waaronder ik als eregast geven dan geld aan hen en leggen het aan hun voeten. Op dit moment mochten ze binnen komen. Ik heb een foto toegevoegd waar ik geld geef. (de eerste en laatste keer in mijn tijd in Zambia)
Daarna gaan ze het eten aanbieden aan de bruidegom. Matuto is normaal een heel erg aanwezige man en is eigenlijk altijd aan het lachen, maar tijdens de ceremonie is het niet toegestaan dat hij enige vorm van emotie toont. Hij zat dan ook enkel en alleen toe te kijken en te luisteren. Dit gaat ook gepaard met dansen en zingen! Dit liedje betekende: Als je bij ons komt geven we je eten. Het kan van alles zijn, maar Nshima is er altijd bij.
Wanneer de familie van de bruidegom en hijzelf het eten heeft geaccepteerd vertrekt de toekomstige schoonfamilie en kunnen wij eten. Er is zo veel dat het eigenlijk niet normaal is. Iedereen van de familie en vrienden van de bruidegom mag daar van eten, maar er is een pakket voor hem en zijn dierbaarste vrienden en familie, omdat ik eregast was, mocht ik met hen mee eten. Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat als wij zo een traditie hadden in Nederland wij een Afrikaan mee zouden laten eten op deze manier! Hier zijn ze echt geweldig gastvrij en dat merk je in alles.Het eten was zo lekker en ik heb dan ook lekker mijn buikje rond gegeten! Het was echt veel te veel, maar wij zijn verplicht om het speciale pakketje op te eten! Uiteraard voelde ik me geroepen en heb dus ook mijn eerlijke deel gegeten.
Daarna zijn we buiten gaan zitten en hebben we lekker zitten praten met mijn nieuwe vrienden! Het enige nadeel van de avond was dat er weer enkele individuen me geld probeerde afhandig te maken. Persoonlijk is dat nogal vervelend, maar te verwachten. Voor hen ben ik de rijke Muzungu, maar voor jullie en mezelf ben ik de arme student . Wel een student die eigenlijk niets te klagen heeft! Ik doe het toch, want dat is soms nodig. Daarna hebben we afgesproken om morgen samen naar de wedstrijd te gaan kijken. We krijgen eerst lunch bij de familie. Ik heb er echt heel veel zin in. Het is tot nu toe echt een top weekend!
Zondag 26-10-2014
We hebben lekker in ons hotel geslapen en daarna zijn we gaan ontbijten. NA het ontbijt ben ik terug gegaan naar de markt om de houtsnijwerken te kopen waar ik zin in had de vorige keer. De vorige keer had ik mis gegrepen en ik wilde niet dat ik dit keer weer pech had. Ik ben echt aan het leven alsof het mijn laatste weekend in Zambia is! De kans ik er namelijk nog steeds en ik wil deze voorwerpen zeker hebben gehad. Ik heb enkele foto’s toegevoegd van de voorwerpen die ik heb gekocht. Ik vind ze persoonlijk zelf helemaal geweldig.
Het is een masker en een wandelstok. Het masker heeft niet perse een naam, maar wel een symbolische functie. Waar dit masker hangt zou het ongeluk moeten tegen gaan. Ik geloof niet echt in deze onzin, maar het verhaal maakt het masker mooier. Ik zag hem en ik wist dat ik het gewoon moest hebben. Geweldig voorwerp!
Daarna hebben we nog eventjes op onze kamer gezeten en gewacht voordat we weer naar Mavuto konden gaan. Zoals ik al had vermeld zouden we bij Matuto lunch eten. Daarna hebben we zitten wachten voordat we naar de wedstrijd gingen. Het was tussen the pride of the copperbelt in geel en nkanga in rood. Het was een geweldig mooie wedstrijd en beide teams wilde heel graag winnen. Als geel zou winnen konden ze kampioen worden van Zambia, maar als rood zou winnen had dat het enige effect dat geel het niet kon worden. Echt geweldig rood won ook nog met 1-2! Heerlijke naaistreek en eerlijk gezegd kan ik daar wel van genieten. Het rode team gaf ook eerlijk toe na de wedstrijd dat ze enkel wilden winnen, zodat het gele team geen kampioen werd. Dat is nog eens rivaliteit!
Het mooie was de drukte, die deze wedstrijd trok. Er waren letterlijk overal mensen. De tickets kon je kopen aan de balie en je kan het vergelijken met een moshpit met het enige verschil is dat de mensen een daadwerkelijk doel hebben om daar te staan.van Mavuto en Geoffrey mocht ik dan ook niet de tickets kopen om de logische redenen. Dit soort evenementen zijn veel zakkerollers op het pad, maar dat houdt mij niet tegen. Iedereen wilde bij die wedstrijd zijn en ik was erbij en veel fans niet (Ook hier kan ik van genieten)
Na de wedstrijd hebben we de bus gepakt terug naar Kabwe. Na een reis van 3.5 uur kwamen we aan in mijn tijdelijke thuisstad en na een zeer fijne reünie met Imbwa ben ik naar bed gegaan. Nog steeds na aan het genieten van het weekend! Het was geweldig en ik heb van ieder moment genoten. Hopelijk wordt de rest van mijn verblijf net zo fijn.
Maandag 27-10-2014
Zoals veel door hebben gehad, is mijn stage vandaag beëindigd. Ik heb hem nog toegevoegd in mijn blog om iedereen correct te informeren wat er nu gebeurd is.
Om een lang verhaal kort te krijgen, heb ik alle documenten in orde gemaakt en ben ik vanmorgen naar de immigratiedienst gegaan. Daar heb ik mijn uitleg gedaan en alle benodigde documenten afgeleverd. Ze waren mijn visum in orde aan het maken, tot ze erachter kwamen dat de organisatie al 2 jaar niet meer geregistreerd is en de eerst volgende 2 jaar bij de verkeerde instantie. Dit is de reden waarom ik naar huis ben gemoeten. JE kan niet werken voor een organisatie die eigenlijk niet bestaat. Dit was voor mij een zeer grote domper en ik heb via Sonja in Nederland een vlucht weten de boeken naar huis.
Bij mijn gastgezin thuis had iedereen vragen en ik heb het verhaal te vaak moeten vertellen. Op dat moment was het enige dat mij wat uitmaakte hoe ik mijn hondje thuis zou krijgen. Ik heb afspraken kunnen maken met mijn gastgezin en ze komt hopelijk zo snel mogelijk richting Nederland!
Dinsdag 28-10-2014
Ik ben van morgen zeer vroeg vertrokken ik kon niet langer bij Imbwa blijven. Het koste me zo veel moeite om haar vast te ketenen en weg te lopen. Ik kan er dus ook niet bij hoe mensen dit kunnen doen als ze op vakantie gaan. Deze dag was zeer lang en ik heb nergens van kunnen genieten.
Tegen de avond werd ik bij de douane als grote crimineel behandeld, want je wordt niet zomaar het land uitgezet! Eerlijk gezegd deed dit heel erg pijn. Ik kwam om te helpen, maar wordt gestraft! De vlucht ging heel goed en ik heb lekker aan de wiskey gezeten! Was gratis en op de heenweg durfde ik het niet, maar nu had ik niets te verlezen!
De hereniging op woensdag met mijn gezin was heel erg fijn en toch nog iets goeds!